Op de sofa in Studio Voetbal

‘Het vuur was weg’, zei doelpuntenmaker Guus Til afgelopen zondag na de topper Utrecht-PSV. Hij wilde wel juichen, maar het lukte niet. Voor de camera van ESPN gaf de PSV’er toe zich verloren te voelen op het veld. 

Uiteraard werd dit opmerkelijk openhartige interview vervolgens onderwerp van gesprek in diverse nabeschouwingen. Niet alleen voetbalwedstrijden, ook mentale worstellingen hebben duiding nodig. Omdat er geen psychologen in de voetbalstudio’s zaten, moesten de voetbalanalisten het doen. Pierre van Hooijdonk dacht dat Til een soort voetbalburn-out had. Marco van Basten herkende het uit de tijd dat hij bij AC Milan speelde en de eerste golfoorlog begon. ‘Waar zijn we nu helemaal mee bezig?’, had hij gedacht toen Irak Koeweit binnenviel. De absurditeit van de dagelijkse werkelijkheid kan soms ondraaglijk zijn.

Taboes doorbreken in een machocultuur

Het zijn goedbedoelde opmerkingen, maar of je iemand helpt om over hem te praten terwijl hij er niet bij is, is een andere vraag. Want wat er met Guus Til aan de hand was, is een vraag waar alleen Guus Til antwoord op kan geven. En misschien zelfs hij (nog) niet. 

Een dag later had Til spijt van zijn interview. Ineens stond hij in de spotlights, terwijl hij daar helemaal geen zin in had. Pierre van Hooijdonk had gezegd dat ze Til op vakantie moesten sturen. Maar, zei Til, stoppen met voetballen is wel het laatste wat ik nu nodig heb.

Met zijn interview doorbrak Till een taboe: ook topsporters kunnen met zichzelf in de knoop liggen. Zoals ieder mens. Zelfs als je van je werk houdt en doet wat je graag doet, kan het vuur verdwijnen. Waardoor dat komt, is niet altijd even makkelijk te duiden. Daarvoor heb je hulp nodig van iemand die vaker met dit bijltje heeft gehakt. Iemand die weet hoe mensen in elkaar zitten. Die weet welke stappen je kan zetten om uit een impasse te raken en om erger te voorkomen.

“Met zijn interview doorbrak Guus Til een Taboe: ook topsporters kunnen met zichzelf in de knoop liggen. Zoals ieder mens.”

Je hoopt dat uitlatingen als van Guus Til ervoor zullen zorgen dat het stigma op mentale problemen verdwijnt. Dat het normaler wordt om erover te praten. Juist binnen een machocultuur als de voetbalwereld is dat vaak moeilijk. Je hoopt dus ook dat dit helpt om ervoor te zorgen dat mensen eerder aan de bel zullen trekken als ze bijvoorbeeld minder plezier in hun werk ervaren. Of wanneer de werk-privébalans zoek is. Of als iemand geneigd is alle problemen van de wereld op zijn of haar schouders te nemen. Door ze bespreekbaar te maken voorkom je verergering van de problemen en verklein je de kans dat ze onder water blijven.

De rol van professionals en media

Wat Guus Til zelf vooral nodig heeft, is een professioneel luisterend oor. Iemand die begrijpt wat er speelt en die weet wat de volgende stap moet zijn om weer plezier in het voetbal te krijgen. Nederland heeft al 17 miljoen voetbalcoaches, we hebben geen behoefte aan 17 miljoen mental coaches, hoe verleidelijk het ook is om iemand te analyseren. Het zou de verantwoordelijkheid van de media moeten zijn om hierin terughoudend te opereren. En van PSV om voor Guus Til de juiste professionals te vinden.

Vragen over dit onderwerp? Neem dan contact met ons op.